Blogboek

Bloggen over je reis is leuk, tot je in je hostel zit met je blackberry voor je en bedenkt dat dat niet gaat werken. Ik ben afhankelijk van wifi contact en aangezien ik niet de behoefte had om de helft van mijn reis in internetcafe's door te brengen, kocht ik in het winkeltje van de Botanische tuinen van Sydney een notitieboekje, dat ik direct omdoopte tot 'blogboek'.


Hierin schreef ik mijn ervaring en overdenkingen, die nu, nu ik terug ben, dit blog gaan worden. Wat dat betreft wordt dit een a-typisch blog. Een blog zijn directe verslagen, uitingen van ervaring en gevoelens die op dat moment zelf zijn opgeschreven. Een blog is heel direct in zijn communicatie. Terwijl wat ik hier maak meer een reisverhaal, of reisverslag is; een achteraf gecomponeerd verhaal van verslagen van de reis. Die kunnen per definitie niet meer direct zijn, maar zijn altijd doorspekt met het nu, met gedachten over die ervaringen die pas veel later zijn bedacht. Ik kan natuurlijk letterlijk overpennen wat ik destijds, een maand geleden alweer, over Sydney heb opgeschreven, maar dat doet nep aan, want hoe dan ook is het niet echt op dat moment de wereld in gestuurd. Die vertraging is er, en die gebruik ik. Dit is een verdicht verslag van een reis.

Een notitieblok waarin ik met pen en papier opschrijf wat ik later op een blog ga zetten; ik vond het toen ik het bedacht geweldig grappig. Alsof de oude en de nieuwe wereld bij elkaar komen. Het is oudewertse communicatie van schrijven met vertraging in de directe wereld van een blog. Ik heb onderweg een aantal mensen laten zien wat ik deed, maar die zagen er niet de humor van; ze keken verstomd als ik vertelde dat ik dat zo grappig vond. En misschien is het ook wel typisch iets voor mij. Ik denk voortdurend na over communicatie en hoe dat werkt, wat de betekenis is van zinnen. Ik denk dat dat voor mij van veel wezenlijker belang is dan voor de meeste anderen, voor wie communicatie vanzelfsprekender is dan voor mij.