Ik moet inmiddels een paar honderd foto's van het operagebouw hebben! 's Avonds, 's nachts, overdag, bij het water, op de trappen, met de Sydneybridge, vanuit de botanische tuinen, met vuurwerk, vanaf het dakterras, alleen het dak, kunstzinnig vanuit het museum. En vandaag met een cruiseschip in de regen.
Maar laat ik bij de achtste dag beginnen:
De eerste avond werd ik verleid met een BBQ op het dakterras van het YHA; er was een vegetarische optie, zei het receptiemeisje, en na een dag en een nacht en een halve dag vliegen: Doen! Het dakterras heeft bovendien een prachtig uitzicht over de haven en het operagebouw, met links de Harbour Bridge. Dat was de reden om dit hostel te kiezen.
Met mijn twintig kilo koffer ga ik met de lift naar mijn hostelkamer. Mijn bovenbedbuur heet Cheng Fu, en behalve dat spreekt hij geen engels, zegt hij direct. Of hij hier werkt of met vakantie is is me niet duidelijk, ik denk het eerste. De andere kamergenoot werkt in Sydney. In ieder geval gaat iedereen op dezelfde tijd slapen, tegen tienen. Dat is in hostels in een grote stad wel eens anders.
Ik heb een kleine opvouwbare tripod mee, en de BBQ op het dakterras biedt de mogelijkheid die te testen met nachtfoto's van het operagebouw.
BBQ
Die vegetarische optie heb ik niet gezien, of dat moet de salade zijn geweest, wel was er kangoeroeburger. In Noorwegen werden mij rendierballen aangeboden, die ik met de opmerking dat ik vegetariër ben kon weigeren; zo handig, zo'n principe. Maar Kangoeroevlees, dat kan ik niet weerstaan. Kangoeroe's zijn een plaag hier en worden bejaagd, niet gehouden in fabrieksmatige stallen, en ik zie niet echt een reden, anders dan dat je geen dier zou horen te eten, waarom kangoeroe niet gegeten mag worden.
Ik heb tweeentwintig jaar geen vlees gegeten. Drie jaar geleden in New York een broodje waar kip op zat, maar dat was per ongeluk en een vergissing. Voor zover ik er dus iets van kan en mag zeggen, is kangoeroe het vleeste vlees dat ik geproefd heb. Het is heel vezelig, zonder het vettige dat ik me herinner van vlees.
In New York raakte mijn gestel behoorlijk in de war van de plotselinge kipintake, maar nu heb ik geen last van de volledige kangoeroeburger die ik heb verorberd. Misschien merk ik het niet zo omdat mijn darmen door de hele vliegreis toch al overspannen zijn.
Later, in de Grampians tijdens een nachtwandeling, vind ik de kangoeroes die ik nu eet vreselijk schattig maar dat is pas over veertien dagen. En nog later bedenk ik me dat ik die dieren schattig vond en ze gegeten heb en lukt het me niet die twee dingen met elkaar te verenigen. Hoewel ik weet dat de bruger van kangoeroevlees is zijn de burger en de dieren echt totaal verschillende entiteiten, en kan ik alleen het vlees verbinden met de dieren door dat uitdrukkelijk te bedenken.
23.30 uur:
Ik ben bekaf van alles, de indrukken, de vliegreis, het stilzitten vreemd genoeg. Maar ik heb ook het gevoel dat ik aangepast ben aan mijn nieuwe dag- en nachtritme. Het voelt ook laat in de avond voor mij, terwijl het in Utrecht natuurlijk euh, geen idee is, maar geen avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten