Het grote niets

Ieder continent heeft wel een transcontinentale trein. Australië heeft de Indian Pacific, genoemd naar de twee oceanen die hij verbindt. De lijn loopt van Sydney aan de Oostkust naar Perth in de westkust. Of andersom natuurlijk. Ik ga niet de hele transcontinentale treinreis maken, maar stap op in Adelaide. Van Sydney naar Adelaide ga ik per vliegtuig, bus, fiets en lopen. Zo ga ik toch dwars door het continent heen.

Ik heb nog nooit een vakantie gehad met een enorme treinreis. Wel over gedacht. Ik vind treinen leuk. Of ik treinreizen als vakantie leuk vind weet ik niet. Ik weet niet hoe goed ik kan praten met medetreinreizigers, waar zoiets toch mee staat of valt. Maar dat zullen we nu zien dus, ik ga drie dagen treinen! Als dit bevalt kan ik het vaker doen. Dit is de route van de Indian Pacific:

De Indian Pacific raast door het grote niets van Australië, de Nuballor plain. Het heeft ook het grote stuk rechte spoorweg, 478 kilometer, waarbij de machinist iedere minuut op een knop moet drukken om te laten zien dat er niets met hem is gebeurd. De eerste rit met de Indian Pacific was heel recent nog, pas in 1970. Toen was ik al geboren!

Ik hou van niets. Landschappen zonder iets, zoals de hoogvlakte in Noorwegen of the Burren in Ierland, fascinerend. Volkomen verlaten, desolaat. In mijn eentje staan tussen wat keien, met het gevoel dat er nergens iets is. Maar natuurlijk wel met de notie dat ik diezelfde dag weer in een hostel ben, onder een warm dekbed. De Nuballor plain is mijn eerste grote niets dat een woestsijnlandschap is. Dat heb ik nog nooit meegemaakt, spannend!