De laatste stappen

Zaterdag heb ik een nieuwe grote rolkoffer kocht; zo eentje die je met je pink kunt optillen, zo licht is ie. Hij is zwart, dus ik moet haar nog personaliseren, anders vind ik hem nooit terug op de loopband, tussen alle andere zwarte rolkoffers. :)
En gisteren heb ik een 16 gig geheugenkaart voor de camera aangeschaf en vandaag ga ik mijn gerepareerde wandelschoenen ophalen.

Bijna weg!

OV

Behalve dat ik ervan afhankelijk ben omdat ik zelf niet kan rijden, houd ik ook van openbaar vervoer op vakantie. Je komt er lokale mensen tegen onderweg. Je ziet de verschillende bevolkingsgroepen in het land die elkaar afwisselen, de schoolkinderen die 's ochtends de bus naar school nemen, de forensen op weg naar hun werk, de oma's met boodschappen die 's middags naar de stad gaan om te kletsen in het koffiehuis, rugzaktoeristen, studenten met een waszak. Je merkt de drukte in de metro in New York, waar iedereen, ook als er plek is, netjes zijn tas bij zich op schoot houdt, je mist 'Mind the gap' dat in de Londense metro is afgeschaft, je hoort de gesprekken over liefde en het leven in de stad, als je ze kunt verstaan, een meisje oefent Fado in tram 28 in Lissabon, waar je de steile straatjes kunt beklimmen met een aleavator.
In Australië ben ik in vier verschillende steden, met elk hun eigen OV systematiek. Zo heeft Melbourne een variant van een chipkaart, de Myki-kaart, waar je verschillende abonnementen op kunt zetten. Gelukkig ken ik iemand die net in Melbourne is geweest en mij haar Mykikaart heeft geschonken, dus dat deel is geregeld. Melbourne staat sowieso bekend om zijn trams
In Sydney is de stad een beetje op zijn ouderwetse Engels, verdeeld in zones, met ieder een verschillend tarief. Daarnast zijn er nog OV-dagkaarten voor al het OV, of OV-kaarten voor slechts een deel van het openbaar vervoer. De stadsferry zit dan weer nergens bij en heeft zijn eigen betaalwijze.
Op Kangaroo Island, half zo groot al heel Nederland, is überhaupt geen openbaar vervoer. Daar ben je aangewezen op het huren van een 4wheel drive, of een touroperator. In Perth is in de centrumzone het OV gratis! Daarbuiten kost het wel geld, en de steden net buiten Perth zitten is verschillende OV zones van Perth in.
Naast de steden reis ik ook tussen de steden nog met het OV, waar ook weer verschillende operators zijn, met verschillende prijzen en systemen. Marktwerking is leuk, zullen we maar zeggen. Op zo'n reis merk je weer dat zo'n OV-chipkaart, hoewel een slecht uitgedacht systeem, uiteindelijk zo zijn voordelen heeft. Vroeger zij men altijd dat je ons tv stelsel en onze strippenkaarten nooit aan buitenlandese toeristen kon uitleggen, maar buitenlanden kunnen er ook wat van!

Tijd

Tijd is relatief. Maar tijd in Australië is helemaal difuus. Er zijn drie tijdzones in Australië, en een klein gebiedje in het Zuid-Westen, dat moedig weerstand biedt. Ik reis door alle drie. Het bijkomende probleem is dat niet alle tijdzones in Australië zomer- en wintertijd hebben, en dat als die er is die niet op dezelfde dag ingaat als die bij ons.

Je krijgt dus van die zinnen als: Het tijdsverschil tussen Nederland en Sydney is 10 uur, behalve als in Nederland de zomertijd is ingegaan, dan is het tijdsverschil 9 uur, behalve als in Sydney de wintertijd is ingegaan én in Nederland de zomertijd, want dan is het tijdsverschil 8 uur. Het Westen, met de stad Perth, heeft geen zomer- en wintertijd, en omdat je je klok toch moet omzetten van de tijdzone van het midden van Australië, maakt dat het minimaal makkelijker. In Adelaide werk je met halve uren, daar is het 9 1/2 uur later, of 7 1/2 uur als de zomertijd in Nederland én de wintertijd in Adelaide is ingegaan, of 8 1/2 als...


Ik hoop derhalve op een app op de Blackberry, waar ik verschillende klokken kan instellen, of, nog beter, die al voor mij ingesteld zijn!